Zo mooi als het uitzicht gisteravond was, zo beperkt was het deze ochtend. Er hing een behoorlijke mist. In het gehucht Les Alpiers wonen nog maar 15 mensen. Na een mooie afdaling van Les Alpiers door de weilanden bereikten we Le Bleymard. Hier hebben we inkopen gedaan voor de tocht van vandaag. In Bleymard is het even goed opletten, er is namelijk een splitsing van een aantal GR’s. We klimmen het dorp uit door de weilanden rondom Le Bleymard. Op de Col Santel (1195 m) heb je wederom een kruispunt van wandelwegen. De GR 44 en GR 68 gaan hier linksaf en de GR 7 en GR 70 gaan rechtdoor. We klimmen gestaag door het bos omhoog.

Op 1 km voor het Centre de Ski (Station de Mont Lozere) komen we weer uit het bos tevoorschijn. Ondanks dat er diverse gites en restaurants zijn, gaf het ons een troosteloze indruk. Je kunt merken dat de wintersport hier belangrijker is dan de zomerse wandelaars. Het informatiecentrum was helaas gesloten. Ook hier is het weer goed opletten, de GR 7 gaat ons verlaten. Bij erg slecht weer kun je echter ook besluiten om de GR 7 wel te volgen tot Col de Finiels en vandaar de D20 te volgen naar Finiels. Wij zijn gewoon verder gegaan over de GR 70. Het was heel even zoeken naar het pad, maar die liep vlak langs de weg D20. Al gauw loopt de route verder van de weg af. Het is een gestage klim over een vrij kale berg met veel heide, maar weinig bomen. Het is maar goed dat er Montjoies (staande stenen) staan om ons de weg te wijzen, want het was redelijk mistig. De Montjoies zijn uit de tijd dat het vee over deze paden werd vervoerd. Deze paden staan op de kaart aangegeven als Drailles. De veetrekpaden lopen zo door het landschap dat ze te voet zeer goed en gemakkelijk te belopen zijn. Af en toe als de mist wegtrok hadden we een mooi uitzicht op de omgeving, je kon wel aan de kleuren merken dat de herfst eraan kwam.

Op een hoogte van 1600 meter moesten we een beslissing nemen. Hier staat bij een T-splitsing namelijk een bordje: bij sneeuw en (zeer) dichte mist moet je rechtdoor de PR (petit randonnee) volgen die redelijk gemakkelijk naar Finiels loopt en niet rechtsaf gaan voor de top van de Mont Lozere. Alhoewel het redelijk mistig was, we hadden een zicht van circa 50 meter, zijn wij toch rechtsaf gegaan naar de top van de Mont Lozere. Toch wel een hoogtepunt uit de tocht die je eigenlijk niet wilt missen. Wel zijn wij van mening dat als het zicht minder dan 20 meter is of als de volgende Montjoie (stenen paal) niet meer zichtbaar is of als je niet zoals wij over een GPS beschikt, dat je beter rechtdoor kunt gaan. Na nog eens 60 meter stijgen en een kilometer verder waren we eindelijk op de top van de Sommet de Finiels, 1699 meter! De mist was iets minder geworden, maar nog niet genoeg om iets van de omgeving te zien, dat was wel jammer. Het was vrij koud op de top, dus zijn we snel afgedaald tot aan de boomgrens om daar nog even te pauzeren. De afdaling die volgt door het bos gaat over een stenig en behoorlijk steil pad. Gelukkig stopt dit stenige pad na circa 1 km bij een bosweg waar we rechtsaf slaan en na 50 meter meteen weer linksaf gaan. Hier staat een noodschuilhut (abri forestiere), die net als in de Alpen, altijd open is. Om bij te komen van die lastige afdaling hebben wij onder een grote boom bij de abri nog even een pauze gehouden. Met nieuwe energie hebben we het laatste uurtje over een gemakkelijk pad afgedaald naar Finiels, waar we de overnachting in een chambre d’hote gereserveerd hebben.

Gegevens Route:

Afstand: tot Finiels 17.2 km
Totale Stijging: 537 m
Totale Daling: 604 m

Fotoalbum GR70 Chemin de Stevenson