Zo de eerste stempel op onze Jakobsweg van Wolfsthal naar Feldkirch is binnen. We moeten even rondkijken In Wolfsthal en vragen waar de pastorie is. In de pastorie werden we hartelijk ontvangen door de pastoor van Wolfsthal. Voor de stempel in onze pelgrimspas had hij wat moeite om nog een beetje inkt op het stempelkussen te vinden, we denken dan ook dat er maar weinig pelgrims bij hem langs gaan.
In de week voor ons vertrek was er op het RTL4 nieuws een reportage over auto’s die in de grensstreek met Duitsland, Polen en Tsjechië verdwenen. In Wolfsthal, gelegen op 10 km van Bratislava, hebben ze last van koperdieven uit Slowakije. Ze roven het koper uit de kerken en zijn binnen 5 minuten weer verdwenen. Hoewel begrijpelijk is het toch vreemd om in de kerk een draad te zien met bordjes Pas op Alarm. Helaas kunnen ze niet anders. Een kaarsje opsteken in de kerk was dus niet mogelijk, maar we konden wel een bericht achterlaten in het gastenboek. Door de vertraging van 1 uur die we op Schiphol hadden opgelopen haalden we op de luchthaven van Wenen nog net de trein naar Wolfsthal. Hierdoor hebben we onze waterflessen voor de eerste etappe niet bij kunnen vullen en op zondag waren er hier geen winkels open. We hebben toen netjes de pastoor gevraagd of we bij hem de waterflesjes mochten vullen, maar hij gaf ons elk een fles water mee, waar hij niets voor hoefde te hebben. Na afscheid genomen te hebben, zijn we nog even teruggekeerd naar de kerk en hebben daar geld gedoneerd voor deze Jakobskerk.
|
|
|
Met de rivier de Donau als leidraad lopen we naar Hainburg. Afwisselend gaat de route over asfaltweggetjes, graspaadjes en gravelwegen. Het uitzicht bestaat uit koolzaadvelden, graanvelden en natuurlijk de Donau. Enkele kilometers voor Hainburg betreden we het Natuurgebied Donau-Auen. Ook de kerk van Hainburg is gewijd aan Jacobus. Voor onze stempel wandel ik naar het Pfarrambt, maar die is gesloten, gelukkig hebben we hem de volgende ochtend voor vertrek naar Haslau alsnog weten te bemachtigen.
Onder dreiging van een onweersbui spoeden wij ons de laatste 2 kilometers naar Haslau. Vlak voor het dorp begint het te regenen, gelukkig niet al te hard. Een nat pak vlak voor het dorp kan er vandaag ook nog wel bij. Eerder op de dag, op een paar kilometer na Petronell-Carnuntum, besloten wij bij een Y-splitsing nabij een elektriciteits- en waterwinhuisje om van het fietspad (Donauradweg) af te gaan en een pad iets lager gelegen langs de Donau te volgen. Dit mooie pad volgen we circa 2,5 km, je gaat dwars door het bos met prachtige geurende bloemen, waarbij je luistert naar het bosorkest van kikkers en vogels. Alles gaat goed totdat brandnetels en een omgevallen boom ons de weg versperren. Teruggaan is geen optie, dus we klimmen en klauteren over de omgevallen bomen op zoek naar een pad. Uiteindelijk komen we iets verder op iets dat lijkt op een paadje, maar de brandnetels staan hier wel tot borsthoogte.
|
|
|
Bij Wildungsmauer komen we gelukkig weer in de bewoonde wereld terecht. Het is mogelijk om onze GPS route te volgen, maar ons advies is om bij de Y-splitsing, waar wij naar rechts gingen, links aan te houden en de markeringen te volgen naar Wildunsmauer. Daar kun je onze GPS route weer vervolgen. Vanaf Wildungsmauer wandel je vrij gemakkelijk in 15 tot 30 minuten naar Regelsbrunn. Hier maakten wij de tweede fout voor vandaag. We wilden namelijk even naar de Jakobskerk, 1,4 km extra. Helaas, helaas, de kerk is gesloten en dus geen Jakobus-stempel. Een buurtbewoner meldt dat de kerk gesloten is omdat anders de beelden gestolen worden. Het moet niet gekker worden. We keren terug naar de Donau en volgen de rivier richting Haslau. 2 Kilometer voor het dorp begint het te rommelen in de lucht en wij vragen Jakobus om de regen nog even uit te stellen, omdat we anders helemaal voor niks naar zijn kerk zijn gegaan. Vlak voor Haslau begon het toch te miezeren. Naar het dorp toe is het vanaf de Donau nog even klimmen, beneden horen we dat het enige restaurant op maandag Ruhetag heeft en dus gesloten is. Als we geluk hebben, is er nog wel een winkeltje open tot 18.00 uur. Wij haasten ons naar boven en stormen om tien voor zes de winkel binnen voor ons avondeten.
Zo slecht als het gisteren ging, zo lekker ging het vandaag. Na de afdaling van onze accommodatie pakten we de Jakobsweg weer op langs de Donau. De route voert ons over de Treppelweg, smalle paadjes van asfalt en/of gras. Ter hoogte van Maria Ellend verlaat de route de Donau om tot aan Fischamend de rivier de Fischa te volgen. In Fischamend hebben we een lekkere Gulaschsuppe genomen om even warm te worden en als aanvulling op de lichte maaltijd die we gisteren hadden. Tegenover de kerk steken we de Fischa over, gaan onder de snelweg door en lopen weer richting de Donau. Na een klein bruggetje volgen we een smal paadje door het bos en langs de velden. Langs de Donau zien we overal vissershuisjes op palen. Op één ervan zien we een bordje hangen op de hoogte van het hoge water in 2002. Het bordje hangt zeker twee meter boeven het maaiveld. Bij hoogwater is dit pad dan ook afgesloten, je kunt dan de Donauradweg volgen.
|
|
|
|
Op circa 10 km voor Schwechat stuiten we op de river de Schwechat, hier kunnen we niet overheen en moeten dus linksaf. De rivier volgend komen we bij onze eindbestemming voor vandaag, Schwechat. De Jakobskerk zien we gelukkig al liggen, dit is ons onderkomen voor vannacht. Niet de kerk zelf, maar bij de pastorie. Hier hebben we een zeer eenvoudig onderkomen. Als tip voor een heerlijke maaltijd kunnen we Restaurante Michele aanraden, gelegen tegenover de kerk in het Culinarum.
De etappe naar Purkersdorf gaat dwars door Wenen, wij hebben deze echter met de U-bahn afgelegd. Natuurlijk wel via de Stephansdom, alwaar wij een stempel hebben gekregen.
[custom_headline type=”left” level=”h3″ looks_like=”h3″]Bezoek Wenen[/custom_headline]Deze dag hebben we gebruikt om Wenen te bezoeken, o.a het Reuzenrad, Schloß Schönbrunn met de Gloriette en de Wagenburg, de Spaanse Rijschool en het Hundertwasserhaus. Vlak voordat we terug gingen naar onze accommodatie hadden we een wolkbreuk. Wenen lag compleet onder water en sommige metrolijnen reden niet meer. In de dagen erna nog foto’s gezien en berichten gelezen en het is echt erg geweest. Later bleek mei 2010 de koudste en natste meimaand geweest te zijn in 19 jaar.
Download hier voor dit traject de GPS track:
Traject-1-Wolfsthal-Schwechat-Wenen.zip (704 downloads)
Volgend traject: Wenen/Purkersdorf – Melk